In de rubriek ‘Walkie Talkie’ werd Henk Veenendaal geïnterviewd door Bernarda Ballak van STONE. Elke maand interviewt Bernarda iemand uit haar netwerk met een boeiend verhaal. Dit doet zij door haar twee favoriete bezigheden te combineren: sportief bezig zijn en kletsen. Dit keer ging zij het gesprek aan met Henk, onze gepokte en gemazelde HR-professional die zijn strepen inmiddels ruimschoots heeft verdiend. Dit deed hij eerst als professioneel handballer en later als HR-interimmer.
Maar hoe komt zo’n carrièreswitch tot stand? Waar bracht zijn carrière hem tot dusver en heeft hij nog bepaalde plannen voor de toekomst? Dat lees je in deze editie van Walkie Talkie!
Handbalcarrière
“Ik ben inmiddels alweer 24 jaar interimmer, vanaf 1997 om precies te zijn”, begint de ervaren HR-professional zijn verhaal. “Maar tot mijn 28e heb ik me altijd gefocust op mijn professionele handbalcarrière, totdat een ernstige knieblessure roet in het eten gooide. Daarvoor heb ik altijd op het hoogste niveau gespeeld, zowel nationaal als internationaal. Mijn droom – die ik vanaf mijn 9e levensjaar najaagde – viel in duigen. Na die knieblessure heb ik het nog wel geprobeerd, maar haalde ik simpelweg mijn oude niveau niet meer. Echt een enorme domper”, aldus de voormalig handballer.
Overstap naar de HR-wereld
“In die tijd trainde ik vijf keer per week en was ik daarnaast postbode. Op een gegeven moment kreeg ik echter de kans om administratief werk op kantoor te gaan doen bij de post. Denk aan personeelszaken, het regelen van salarissen etc. Een kans die ik met beide handen aanpakte. Ik had een goede klik met de toenmalige directeur uit Veenendaal (ja, echt waar!) en werd op een dag gepromoveerd binnen de HR-afdeling. Ik heb het toen zo enorm naar mijn zin gehad dat ik nu – 28 jaar later – nog steeds actief ben in de HR-wereld. Het moest blijkbaar zo zijn, haha”, glimlacht de goedlachse inwoner van Raalte.
Interimschap
“Ik besloot de opleiding HBO en post HBO Personeelsmanagement te gaan volgen, aangevuld met Bedrijfskunde, om de volgende stappen in mijn professionele werkcarrière te kunnen zetten. In die tijd heb ik meerdere vaste banen gehad maar telkens liep ik tegen hetzelfde punt aan: op het moment dat ik een plan bedacht en dat voordroeg aan mijn leidinggevenden, werd er altijd gezegd dat ze dat even extern moesten toetsen. Dat was een echt een wake-up call voor mij: ik moest die externe man worden, want die wordt blijkbaar wel serieus genomen. Het klinkt heel makkelijk maar dat was echt het moment waarop ik het interimschap omarmde, en ook niet meer losliet.
Affectie met technische branche
Al snel kwam Henk erachter dat hij – binnen de HR-interimwereld – een grote voorkeur had voor de ‘maakindustrie’, oftewel de technische branche. Een mooi haakje naar ons kalenderthema van oktober, Technology. “Ik vind dat inderdaad een schitterende branche. In deze markt gaat het om snel handelen; iets bedenken, maken en op de markt brengen. Het gaat lekker snel en meestal zijn de lijnen ook kort. Dat past helemaal in mijn straatje. Daarnaast vind ik Techneuten geweldige mensen, het zijn een soort oesters; als je ze open weet te maken, dan heb je ze. Dat ‘openmaken’ is echter de kunst. Iets wat veel mensen niet zomaar lukt”, meent de gedecideerde interimmer.
Uniper
De inmiddels 62-jarige Henk heeft ondertussen alles wel voorbij zien komen in zijn carrière: van het sluiten van hele vestigingen, het ontslaan van honderden mensen tot aan corrupte leidinggevenden tijdens de bouwfraude. Hij haalt voor weinig meer zijn schouders op. Maar inmiddels bevindt hij zich – via STONE – al wat langere tijd bij Uniper Benelux NV. Een internationaal bedrijf dat energie produceert en dit levert aan de markt.
“Mijn avontuur bij Uniper begon met een reorganisatie op de Maasvlakte en het was mijn taak om een derde van het personeelsbestand via het Sociaal Plan te laten afvloeien. Dit was het gevolg van een door de SER opgelegde sluiting van twee oude kolencentrales. Ik had in mijn eerste weken letterlijk 184 één op één gesprekken, erg heftig. Aan mij de taak om dit vervolgens in zo goed mogelijke banen te leiden. Dat is aardig gelukt. Hierna kwam er direct weer een uitdagend project vanuit Uniper op mijn pad en dit ging elke keer zo door. Hierdoor bleef het werk uitdagend, afwisselend en erg gaaf. Dit komt ook mede door de marktontwikkelingen waar de organisatie – nog steeds – middenin zit. Daarom zit ik er nu nog steeds”.
Uitdagingen
Net als ieder ander bedrijf heeft Uniper te maken met uitdagingen. Zo mag de kolencentrale op de Maasvlakte in 2030 geen kolen meer stoken, en dat is best lastig als je businessmodel daaromheen is gebouwd. “We zijn nu uiteraard volop bezig met alternatieven zoals waterstof om zodoende toch energie te kunnen blijven leveren. Daar komt nog eens bij dat we ook moeten kijken hoeveel van onze huidige werknemers mee kunnen transformeren wanneer we op een andere manier gaan werken, en dus andere technieken gaan gebruiken. Dit vraagt natuurlijk ook wat anders van hen.
Daar komt het hele punt rondom digitalisering nog eens bij. Dit gaat bij kleine organisaties meestal vrij snel en soepel, omdat zij wat wendbaarder zijn. Maar bij een grote organisatie als Uniper is dit toch een stuk lastiger en gaat het allemaal niet op het tempo zoals we zouden willen. Iets wat – zoals je inmiddels misschien wel door had – nogal haaks staat op mijn manier van werken”.
Tot slot
Na tien jaar lang voor diverse opdrachtgevers vanuit Oost-Nederland naar ‘het westen’ te hebben gereden, heeft Henk inmiddels besloten om dichter bij huis te gaan werken en zodoende op korte termijn afscheid te nemen van Uniper. Hij sluit zich aan als HR-professional bij een organisatieadviesbureau in zijn eigen dorp Raalte, SmitDeVries.
“Dat klopt inderdaad, ik ben inmiddels associate geworden. Het is een mooi bedrijf met een goed businessplan en een werkwijze die bij mij past; praktisch en direct! Daarnaast kan ik er ook nog eens op de fiets naartoe. Dat is wel een verademing ten opzichte van de lange ritten die ik de afgelopen jaren gewend was te maken. Ik heb nog geen idee hoe het zich allemaal exact gaat ontwikkelen, maar dat zie ik wel. Ik heb er in ieder geval alle vertrouwen in en ik heb inmiddels genoeg vlieguren gemaakt in mijn carrière, haha!”, sluit een zichtbaar tevreden en trotse Henk zijn verhaal af.
